Mijn dagboek, mijn woorden, gewoon .... ik.
Deze teksten, mijn gevoelens neerpennen in de ontlasting van mijn innerlijkheid. Wat moet dat heerlijk zijn, om te verwoorden wat je voelt, te kunnen schrijven. (Robert Long) www.patrickstevens.be
08-08-2018
Laat mijn pijn niet de jouwe worden.
Probeer me te aanvaarden zoals ik ben.
Meer wil ik niet.
Laat de boom die ziek is zichzelf blijven.
Laat mijn pijn, de mijne blijven.
Pat Stevens.
08-08-2018 om 06:48
geschreven door Pat Stevens.
07-08-2018
In de nacht zing ik ons lied voor jou.
De stenen zullen breken,
het zand waait over heel het land,
iedereen zal ons lied begrijpen,
het lied van de liefde.
Pat Stevens.
07-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
06-08-2018
Laat het ochtendvocht neerdalen op de groene bladeren.
Laat de bloemen zachtjes ontwaken.
Laat mijn pijn ontzenuwen door jouw lach.
Laten we de wolken vechten voor ons geluk.
Onze liefde zal de kracht van de zon overwinnen.
Pat Stevens.
06-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Laat de zonnestralen neerkomen op het ontluikende gras.
Laat de regen voeden, de wonderen der natuur.
Laat onze liefde openbloeien door de voedende woorden.
Laat die woorden, branden in de eiken boom diep in het bos.
Pat Stevens.
06-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Vrijheid, vrij als een meeuw in de lucht.
Weg van alle pijn.
Vliegen daar waar het geluk is.
Vliegen daar waar er geen verdriet is.
Vliegen naar daar waar er liefde is.
Vliegen naar daar waar we gelukkig kunnen zijn.
Zo vrij, als die meeuw.
Pat Stevens.
06-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
05-08-2018
Ik onderga de stilte die gaat komen.
Wachtend op de regen die de wolken mij zullen brengen.
De zon is uit mijn leven verdwenen,
ze bracht me niet veel goeds.
De duisternis van de maan, waakt over mij.
Het is een eenzaam bestaan.
Verliezen, datgene je nodig had.
Het is weer een stukje sterven.
Pat Stevens.
05-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
04-08-2018
De zon komt piepen door de wolken heen.
Mijn hoofd zegt: de zomer is voorbij.
De mensen worden blijer,
en toch,...is de oorlog nabij.
Pat Stevens.
04-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
03-08-2018
Laat mij die kans,
lief te hebben,
Ik ben verdwaald in een bos
Een bos dat veel te diep is.
Laat me ontwaken,
met al jouw liefde,
ik zal je voor altijd dankbaar zijn.
Geef me het zijn,
en ik zal geven,
men hele leven.
Pat Stevens.
03-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Laat het leed de pijn niet overwinnen,
Heb de moed, de liefde te ontvangen.
Sta open voor al het mooie,
Geef jezelf de kans,
dit te willen ontvangen.
Ik heb je lief.
Pat Stevens.
03-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Jou kennen,
als ik mezelf niet meer ken,
jou voelen,
als ik mezelf niet meer voel.
Het is het water dat verdampt uit de poel.
Waar gaat het heen?
Het zijn men tranen die vloeien.
Het is de pijn die zwaar voelt.
Mag ik vragen jou te mogen proeven?
Mijn hart staat open.
De liefde zal de pijn verdwijnen.
Geef me de kans je te voelen,
ik zal je belonen,
jou te laten geloven,
mijn leven lang.
Pat Stevens
03-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
02-08-2018
Leven is liefhebben,
en toch kwetsen we elkaar.
We maaien het gras voor het ontluikt,
we straffen voor de daad,
we liegen om de waarheid te verbergen,
zijn we daarom 'mensen'?
Pat Stevens.
02-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
01-08-2018
De donkere wolken trekken zich over me heen,
ik sta alleen.
De maan kijkt me aan.
Mijn enige bondgenoot.
De sterren was het enige dat ik kon zien,
ze verdwenen één voor één.
De maan verstopte zich achter de zon.
De hemel klaarde op,
en ik, ik verstop me tot me tot het weer donker wordt.
Pat Stevens.
01-08-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
31-07-2018
Neem mijn angst,
ik geef je al mijn liefde.
Neem me mijn pijn,
ik geef je mijn licht.
Geef me jouw liefde,
ik geef je mijn leven lang.
De sterren tegemoet,
het nirwana voorbij.
Pat Stevens.
31-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Laat onze liefde drijven op de wolken in de hemel,
het onbekende tegemoet.
Laat ons beleven, van de plaats waar we heen gaan.
Laat ons genieten van het onbekende dat we tegemoet gaan.
Laat de maan ons begeleiden, onze liefde voorbij.
Laat onze liefde groeien in de eiken boom.
Laat die sterkte voor altijd blijven duren,
de stormen in.
Laat ons leven, beleven en genieten in ons bestaan,
samen.
Pat Stevens.
31-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
30-07-2018
In de duisternis van het licht voel ik de pijn.
De pijn die mij achtervolgt naar het nirwana.
Ik probeer de sterren te laten schijnen,
schijnen in de duisternis,
de wolken voorbij.
Ik laat me zweven, door het heelal in de tijd,
zweven, om ooit terug te kunnen komen.
Pat Stevens.
30-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Laat de golven van de zee,
je sterkte niet afnemen.
Laat het geluk je niet ontnemen.
Laat de moed, die diep van binnen zit, vechten,
vechten, waarop je recht hebt.
Over leven.
Pat Stevens.
30-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
29-07-2018
Ik wil,
Het geruis van de wind.
De geur van de natuur.
De bloemen ontluiken.
Alles leeft weer,
behalve,...die zwakte in mijn hoofd,
Het gevecht in mijn lichaam,
wat is er toch mis?
Het gras wordt alsmaar groener,
mijn hoofd woeliger.
Ik wil openbloeien zoals de mooiste bloem,
het mooiste laten zien.
Mijn liefde delen,
mijn leven geven,
ik wil de zon laten schijnen in de nacht.
Ik wil,
ik wil zoveel,
maar kan het niet.
Pat Stevens.
29-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
In de schaduw van mijn leven,
zie ik de dingen die konden zijn.
Da werkelijk leert me te liegen.
Het gras is altijd groenen,...elders
De regen droger.
De in mijn dromerige wereld,
zie ik het mooie van het leven,
de zon die altijd schijnt,
een wereld van vrede,
die realiteit maakt mij kapot.
Pat Stevens.
29-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
Weet je,
als ik naar je kijk.
In jouw ogen kan ik een heel verhaal lezen.
Ik zou je zoveel willen vertellen,
maar kan het niet.
Ik kan mezelf niet verstaan, laat staan jou.
Hoe kan ik dan verlangen,
of jij van me houd.
Pat Stevens.
29-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
26-07-2018
Ik ben zwanger van jouw liefde.
Ik ben dronken van jouw lach.
Geef mij jouw liefde,
en ik geef jou mijn zijn.
In de nacht beleef ik mijn pijn,
in de dag geniet ik van jou.
Laat ons leven, brandend als een kaars,
ons hebben, de zon en de maan ,
ons genieten met de regen in ons bestaan.
Laat ons zijn, nemen, het geluk van ons bestaan.
Pat Stevens.
26-07-2018 om 00:00
geschreven door Pat Stevens.
